Het verhaal van collega Rosanne

‘Iemands dag een stukje beter maken’

Rosanne Baltussen is verpleegkundige niveau 4 in het Thuiszorg Team van La Providence. Ze vindt dat ze het leukste werk van de wereld heeft. Daar willen we meer over weten. Rosanne vertelt.

‘Tijdens mijn opleiding als verpleegkundige liep ik stage in de thuiszorg en ik wist gelijk: dit is het. Voor de liefde verhuisde ik in 2018 naar Grubbenvorst. Op zoek naar een baan in de thuiszorg solliciteerde ik bij La Providence. Het voelde meteen als een warm bad: de sfeer, de ontvangst. Bijzonder, want ik kende verder niemand en was hier nog nooit eerder geweest.

Vrijheid en afwisseling
De vrijheid die je hebt in dit werk is fantastisch. Ik vind het fijn om iemand te verzorgen in zijn of haar eigen veilige omgeving. Sommige mensen zitten echt te wachten tot je langskomt. Je maakt iemands dag een stukje beter door een bezoekje van jou. Een groot deel van mijn werk bestaat uit het verzorgen van mensen; wassen, aankleden, douchen, het aan- en uitdoen van steunkousen. Soms verpleegkundige handelingen, zoals katheter-, stoma- of wondzorg. Na mijn route ga ik vaak naar kantoor voor administratie; zorgplannen opstellen of bijwerken. Ook heb ik contact met de huisarts, apotheek en met onze eigen behandelaren: ergotherapie, logopedie of fysio. Juist die afwisseling maakt het zo leuk.

Praatje en kopje koffie
Af en toe heb je een korte dienst, ook heerlijk: zo kan ik de middag mooi met mijn kindjes doorbrengen. We bezoeken onze cliënten met de auto óf de fiets. Omdat de afstanden klein zijn, gebruik ik zelf vaak de fiets. Ook houd ik van het kleinschalige van La Providence. Net als het contact met de cliënten; bij sommigen kom ik wekelijks meerdere keren. Zij kennen mij en ik ken hen. Je bouwt een vertrouwensband op. Je hoort veel over hoge werkdruk, en ook bij ons is het druk, maar ik probeer altijd tijd te maken voor een praatje of kopje koffie. Dat hoort er gewoon bij.

Allemaal kanjers
En niet te vergeten: mijn collega’s van het Thuiszorg Team; allemaal kanjers! Een team om trots op te zijn. We hebben allemaal onze eigen route, maar voelen echt als een team. Na de route zien we elkaar op kantoor en doen we nog even koffie samen of spreken bijzonderheden door. Ook werk je soms samen met een collega voor cliënten die duozorg nodig hebben.

Of er iets minder leuk is? Nou, als je ziet dat mensen thuis eigenlijk niet (meer) op de juiste plek zijn. Denk bijvoorbeeld aan mensen met dementie die geen naaste(n) in de buurt hebben. Dan is het best lastig om de deur achter je dicht te trekken. Ik bespreek dit dan met onze wijkverpleegkundige die dit oppakt en waar nodig schakelt met huisarts of familie.

Idee
Dat brengt me ook bij een wens, een gedachte voor de toekomst. Zou het een idee zijn om ons als thuiszorgcollega’s op te splitsen in een deel dat zich specialiseert in mensen met dementie en een deel dat zich focust op cliënten die lichamelijk verzorging nodig hebben? Maar verder heb ik geen wensen. Ik werk hier met enorm veel plezier en kan alleen maar heel enthousiast zijn.’